Genç- yaşlı herkesin bu okulda bir emeği vardı artık.

“Çiçekli Köyü Van ilinin Muradiye ilçesine bağlı, ilçenin kuzeyinde, ilçeye 30 km uzaklıkta Tendürek dağının eteklerine yerleşmiş şirin mi şirin küçük bir köydür. Köyde sert karasal iklim hakimdir, bu nedenle halk geçimini tarım yerine hayvancılıkla sağlamaktadır. Köyde bir okul ve bir de cami bulunmaktadır.”

diye başlayan başlayan mektubun sahibi Van ili, Muradiye İlçesi Çiçekli Köyü İlköğretim Okulu Müdür Yet. Öğretmeni Sayın Ertuğrul Sarıkoca, TOVAK’ın İMECE Projesi çerçevesinde yapılanları ve yaşananları mektubun devamında şöyle anlatıyor;
“Okul 1986 yılında yapılmış ve lojman ile aynı çatı altında birbirine yapışık bir şekildedir. Okulun arka tarafında duvarları yıkık, pencereleri ve kapısı olmayan, iki gözlü derme çatma bir tuvaleti bulunmaktaydı. Bu tuvalet öğrencilerin ihtiyaçlarını karşılayamamaktaydı. Öğrenciler sürekli olarak caminin tuvaletini kullanmakta bu da onların okul sınırlarından uzaklaşmalarına neden olduğu için tehlike yaratmaktaydı.
Bu durumdan rahatsız olan bir arkadaşımız okul tuvaletlerinin fotoğrafını çekerek Türkiye Toplum Hizmetleri Vakfı’na göndermiş. Fotoğrafları gören Türkiye Toplum Hizmetleri Vakfı da duruma kayıtsız kalmayıp gerekli maddi yardımı sağlamak için hayırsever vatandaşlarımızla irtibat haline geçmiş ve Sefer Öztek KASIMOĞULLARI isminde bir vatandaşımız gerekli yardımı 2011 bahar aylarında okul aile birliği hesabına göndermiş. Ancak arkadaşımızın görev süresinin dolmasından dolayı hiçbir şey yapılmamış. 2011-2012 eğitim öğretim yılında görevlendirilen bir arkadaşımızın da ülkemizi sarsan büyük Van depreminden sonra görevi sona erdiriliyor. Onun yerine 5 Aralık 2011 tarihinde göreve ben başlıyorum. Bir müddet sonra Türkiye Toplum Hizmetleri Vakfı’ndan İMECE projesini takip eden Ünal Bey telefonla bana ulaştı ve okul aile birliği hesabımda okul tuvaletlerini yaptırmak için gönderilen bir miktar para olduğunu söyledi. Ben de bu konu hakkında Milli Eğitim Müdürümüzle görüştüğümü okula kendilerinin büyük bir tuvalet yaptıracağını, eğer razı olurlarsa o para ile okulun bakım ve onarımını yaptıracağımı, eğitim için gerekli bazı malzemeler alacağımı, ancak bütün bunların olumsuz hava şartlarından dolayı ancak ve ancak mayıs aylarında yapılacağını söyledim. Ünal Bey de okul ve öğrenciler için yapılan her türlü çalışmayı desteklediğini söyleyerek teklifimi geri çevirmedi.
Zaman su gibi akıp geçti, karlar eridi, hava mevsim şartları normaline döndü, Çiçekli köyünde rengarenk çiçekler açmaya başladı. Artık zamanı gelmişti işe bir yerden başlamak gerekiyordu. Tadilat için gerekli malzemeler alındı, köyden boya ve duvarın yapılması için işin ehli kişiler arandı. Okulu tamir edeceğimizi bütün köy halkı duymuştu. O yüzden okulun önünde bu kişilerin dışında yardım etmek için yediden yetmişe herkes bulunuyordu. Herkes bir işin ucundan tutmuş köylerine çocuklarına daha güzel bir eğitim ortamı hazırlamak için canla başla hiçbir menfaat beklemeden çalışıyorlardı. Kimisi ağaç dikmeye yardım ediyor, kimisi bahçe için tel çekiyor, kimisi boya yapanlara yardım ediyor, kimisi su getiriyor… Taşıt gücüne ihtiyaç duyduğumuzda muhtarımız taşıtlarını istediğimiz gibi kullanabileceğimizi, köyden bir amcamız kendisine ev yapmak için getirmiş olduğu kumu okul için ne kadar istersek kullanabileceğimizi söyledi.
Bu süreçte yapılan işleri şöyle bir sayacak olursak;  Okulun iç ve dış cepheleri komple boyandı, okul kapıları ve lojman kapısı boyandı, sıralar zımparalanarak verniklendi, okulun önüne yeni bir merdiven yapıldı, merdivenin üzerine de çatı yapıldı, okulun ön tarafında bir kısmı tel örgü içine alınarak küçük bir alan da olsa ağaçlandırıldı, yine aynı alana çim tohumu ekildi, okulun çatlak olan kısımları tamir edildi, lojman merdiveninin de yıkık olan kısımları tamir edildi, eğitim öğretimin düzenli bir şekilde yürütülmesi için gerekli çocuklara faydalı bazı materyaller de alındı.
Bütün bu işler devam ederken bir yandan da dört gözlü bir tuvalet ve malzeme deposunun da yapımı başlamıştı.
Bütün köy halkı inanılmaz bir şekilde birlik ve beraberlik içerisinde yepyeni bir okul meydana getirdi. Genciyle yaşlısıyla herkesin bu okulda bir emeği vardı artık. Dolayısıyla kendi emeklerinin sindiği bir kurumu benimsemeleri ona sahip çıkmaları da zor olmasa gerek. Asıl önemli olan da bu değil midir?
Artık bizim okulumuzun da fiziki şartlar yönünden diğer büyük okullardan hiçbir farkı yok. Okulumuz tıpkı zor şartlarda açan kardelen çiçekleri gibi, gerçekten adına yakışır güzellikte bir okul oldu.
Ben okulun öğretmeni olarak hem kendi adıma hem öğrencilerim hem de köyüm adına bize yardım için ön ayak olan Türkiye Toplum Hizmetleri Vakfı’na ve onların aracılığıyla bize ulaşan ve bizden maddi yardımını esirgemeyen Sefer Öztek KASIMOĞULLARI’na ilgisinden dolayı çok teşekkür eder, saygılarımı sunarım.
Ertuğrul SARIKOCA
Van Muradiye Çiçekli İ.Ö.O. Md.Yet.Öğr.